قوله تعالى: و ما کان الله لیعذبهمْ و خداى بر آن نیست که ایشان را عذاب کند، و أنْت فیهمْ و تو در میان ایشان، و ما کان الله معذبهمْ و نیست خداى عذاب کردن ایشان را، و همْ یسْتغْفرون (۳۳) تا ایشان آمرزش مىخواهند.
و ما لهمْ ألا یعذبهم الله و چیست ایشان را که عذاب نکند ایشان را، و همْ یصدون عن الْمسْجد الْحرام و ایشان خلق بر مىگردانند از مسجد با آزرم، و ما کانوا أوْلیاءه ایشان بآن کس نهاند، إنْ أوْلیاوه إلا الْمتقون بآن کس نیست مگر موحدان و گرویدگان، و لکن أکْثرهمْ لا یعْلمون (۳۴) لکن ایشان بیشتر نمیدانند.
و ما کان صلاتهمْ و نبود نماز ایشان، عنْد الْبیْت نزدیک خانه، إلا مکاء و تصْدیة مگر صفیر زدن و آواز دست آوردن و دستزدن، فذوقوا الْعذاب میچشید عذاب، بما کنْتمْ تکْفرون (۳۵) بآنکه کافر شدید.
إن الذین کفروا ایشان که کافر شدند، ینْفقون أمْوالهمْ نفقه میکنند مالهاى خویش، لیصدوا عنْ سبیل الله تا برگردانند از راه خداى، فسینْفقونها آن نفقه کنند، ثم تکون علیْهمْ حسْرة پس ور ایشان تفریغ گردد و حسرت، ثم یغْلبون آن گه ایشان را باز شکند و الذین کفروا إلى جهنم یحْشرون (۳۶) و آن گه آن کافران را بدوزخ رانند.
لیمیز الله الْخبیث من الطیب تا حق از باطل باز پیدا بود، و یجْعل الْخبیث بعْضه على بعْض و باطل اهل باطل بر هم مىافکند، فیرْکمه جمیعا تا همه بر هم افتد توى بر توى، فیجْعله فی جهنم آن گه او را در دوزخ افکند، أولئک هم الْخاسرون (۳۷) ایشاناند زیانکاران
قلْ للذین کفروا بگو ایشان را که کافر شدند، إنْ ینْتهوا اگر باز ایستند، یغْفرْ لهمْ ما قدْ سلف ایشان را بیامرزند آنچه گذشت، و إنْ یعودوا و اگر باز گردند، فقدْ مضتْ سنت الْأولین (۳۸) برفت و روان گشت آنکه پیشینیان را بود از سرانجامها.
و قاتلوهمْ و کشتن میکنید با کافران، حتى لا تکون فتْنة تا آن گه که و ناایمنى، و یکون الدین کله لله و بندگى نماند مگر که آن همه خداى را بود، فإن انْتهوْا اگر باز ایستند، فإن الله بما یعْملون بصیر (۳۹) الله بآنچه میکنند بینا و دانا است.
و إنْ تولوْا و اگر برگردند، فاعْلموا أن الله موْلاکمْ بدانید که خداى یار شما است، نعْم الْموْلى و نعْم النصیر (۴۰) نیک یار و نیک دستگیر و نیک یارى ده.